Pergerakan (lokomotor) haiwan dalam etologi merujuk kepada mana-mana kaedah yang digunakan haiwan untuk bergerak dari satu tempat ke tempat lain.[1] Beberapa mod pergerakan ialah (pada mulanya) gerakan sendiri, termasuk berlari, berenang, melompat, terbang, melompat, melambung dan meluncur. Terdapat juga banyak spesies haiwan yang bergantung pada persekitaran mereka untuk bergerak, sejenis mobiliti yang dipanggil sebagai pergerakan pasif, contohnya, belayar (sesetengah obor-obor), berguling (beberapa kumbang dan labah-labah) atau menunggang haiwan lain.Haiwan bergerak atas pelbagai sebab, seperti mencari makanan, pasangan, habitat mikro yang sesuai atau untuk melarikan diri daripada pemangsa. Bagi kebanyakan haiwan, keupayaan untuk bergerak adalah penting untuk kelangsungan hidup dan, akibatnya, pemilihan semula jadi telah membentuk kaedah dan gaya pergerakan yang digunakan oleh organisma. Contohnya, haiwan migrasi yang menempuh jarak yang jauh lazimnya mempunyai gaya pergerakan yang menelan kos tenaga yang sangat sedikit bagi setiap unit jarak, manakala haiwan bukan migrasi yang mesti kerap bergerak pantas untuk melarikan diri daripada pemangsa memiliki gaya gerakan yang mungkin menelan tenaga yang tinggi, tetapi sangat pantas.Struktur anatomi yang digunakan haiwan untuk pergerakan, termasuk silia, kaki, sayap, lengan, sirip atau ekor kadangkala dirujuk sebagai organ lokomotor[2] atau struktur lokomotor.[3]